طبق آمار سال ۲۰۰۷، اسپانيا با ۶۶۶۲۹۲ كيلومتر جاده در رده دوازدهم دنيا قرار دارد. براي هر ۱۰۰۰ شهروند، ۴۵۵ ماشين و واگن مسافري موجود است(۲۰۰۳). طول خطوط راه آهن اين كشور، در حدود ۱۴۸۷۳ كيلومتر است و از اين لحاظ، بيستمين كشور جهان است (۲۰۰۷).

اين خطوط را شركتهاي خصوصي و دولتي، آماده و از آنها پشتيباني مي كنند. در اواخر دهه ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، خطوط جاده اي اسپانيا نوسازي شدند. انواع مدرن تالگو (Talgo) (قطار برقي) نيز به آن اضافه شدند. در سال ۱۹۹۳، دولت هاي اتحاديه اروپا اولين مرحله ايجاد شبكه راه آهن با سرعت بالا را راه اندازي كردند كه بين شهرهاي مادريد و كوردوبا(Cordoba) و سويل قرار داشت.

حمل و نقل هوايي در اسپانيا

خدمات هوايي ايبريا (Iberia) شامل خطوط بين المللي و داخلي است. بر اساس آمار سال ۲۰۰۷، خطوط هوايي اين كشور در رده چهلم دنيا قرار دارد. شبه جزيره ايبريا با ۲۳۰ هواپيما، نوزدهمين كشور دارنده بيشترين خطوط هواپيمايي دنيا و هفتمين كشور در اروپاست. ايبريا بزرگترين شركت خدمات هوايي اسپانيا است كه در سال ۱۹۲۷ تأسيس شده و خدمات بين المللي وسيعي ارايه مي كند. اين شركت به بيش از ۱۰۰ مقصد در ۳۹ كشور دنيا پرواز دارد. سود اين شركت در سال ۲۰۰۵، حدود ۳۹۵ ميليون يورو بوده است. دو فرودگاه بين المللي باراخاس مادريد (Barajas) و بارسلونا، مهمترين فرودگاههاي اسپانيا هستند. فرودگاه باراخاس مادريد با جابه جا كردن ۴۵/۵ ميليون مسافر در سال ۲۰۰۶، سيزدهمين فرودگاه دنيا و پنجمين فرودگاه پر تردد اروپا بوده است. در سال ۲۰۰۶، حدود ۳۰ ميليون نفر از فرودگاههاي بارسلون استفاده كرده اند. مسير هوايي مادريد – بارسلون با متوسط ۹۷۱ پرواز در هفته، در سال ۲۰۰۷ پرترددترين مسير هوايي جهان بوده است. در سال ۲۰۰۵، ناوگان دريايي اسپانيا ۱۴۳۷ كشتي داشته است؛ با ظرفيت بيش از هزار تن و بندر بارسلون با بيش از دو هزار سال سابقه بزرگترين بندر اسپانيا و يكي از مهمترين بنادر مديترانه است. والنسيا، مالاگا و بيلبائو ديگر بنادر مهم اسپانيا هستند.